Yasmin Ahmad's Films

Tajuk: Yasmin Ahmad's Films
Oleh: Amir Muhammad
Terbitan: Matahari
Tahun: 2009

Sinopsis:

Untuk mendepani kemurungannya, Amir Muhammad menonton keenam-enam filem arwah Yasmin berserta dengan beberapa filem iklan dan pendeknya di Internet, lalu melapor, membedah dan menghimpunkan apa yang pedas, gula dan mengujakan tentang Yasmin Ahmad dan filem-filemnya.

Rasa:

Ini merupakan buku pertama yang Amir Muhammad tulis sebagai sebuah buku yang menyelidik dan mengulas filem. Amir Muhammad yang saya kenali daripada penelitiannya terhadap filem-filem Malaysia yang tidak ditonton oleh orang Malaysia (contohnya seperti ulasan seimbang beliau tentang Perempuan Melayu Terakhir di NST) adalah seorang pengulas filem baharu yang amat segar dan faham indikasi sesebuah filem dari pengamatan estetika juga makna budaya popularnya. Dan hal inilah yang beliau bawa dan sepadankan di dalam buku kecil warna putih ini (putih merupakan warna kegemaran arwah, katanya).

Pada hari pelancaran buku ini di Sunway University-College, saya ditemu ramah oleh pihak Astro Awani berkenaan buku ini, dan saya mengatakan ia amat bertetapan buat masa sekarang oleh sebab buku sebegini mewujudkan pengapresian filem, juga timbul percambahan ilmu dalam filem yang selalu kita ibaratkan sebagai bahan popular. Malah, saya banyak kali mengulangi perkataan "ilmu", bahawa apa yang Amir tulis ini memang pernuh dengan ilmu.

Betapa silapnya saya.

Amir tidak menitik beratkan ilmu. Yang beliau lebih titik-beratkan adalah perasaan dan hal-hal peribadi yang membuat buku ini sekali gus berintimasi, dan ini yang menyebabkan buku ini sebuah terbitan yang "menawan hati".

Ya, ada pelbagai kesudahan, kesimpulan dan cetusan yang dibawa oleh Amir di dalam buku ini, sekali gus mewarnai apa yang beliau faham tentang arwah dan filem-filem arwah (kadang-kadang ia amat bermanfaat, kadang-kadang ia tergantung, seperti mana ulasan Amir tentang Muallaf yang samar-samar dan lebih merujuk pelbagai berita dan sensasi yang terjerumus dengan filem itu). Apa yang penting di sini merupakan sikap objektif dan tiada pura-pura Amir dalam menyingkap filem arwah serta keperibadian arwah (sampaikan mencuit seorang blogger yang menganggap arwah seorang malaikat, di mana blogger itu tidak sedar pun sampai sekarang beliau disindir oleh Amir). Tetapi, seperti yang Amir nyatakan, hal ini tentu akan buat arwah ketawa dengan celoteh Amir, atau membuat arwah geram, tetapi hal-hal ini memang biasa dan Amir tahu arwah tentu meredainya (kalau tidak pun, buku ini sudah pun diterbitkan).

Cara Amir bukan sahaja mencuit cerita-cerita arwah, juga mencuit isu-isu semasa (termasuk mengkarikatur Datin Sri Rosma!) amat menyegarkan. Saya terpaksa menyatakan, buku ini mungkin separuhnya boleh digunakan sebagai bahan ilmu filem, tetapi separuhnya lagi adalah bertujuan untuk menghibur. Dalam hal ini, buku ini menjadi "one of its kind" yang tentu boleh dinikmati oleh sesiapa baik peminat filem Yasmin atau yang tidak menyukai filem Yasmin. Paling penting, Amir berjaya mengaitkan hal semasa dengan filem-filem Yasmin, menyatakan bahawa filem-filem Yasmin, baik yang pendek atau perdana merupakan filem-filem yang tidak rapuh dimamah usia, oleh sebab hal kesemasaan dan hal provokasinya akan senantiasa dibperbincangkan dan dirujuk oleh masyarakat sekarang dan masa depan.